بسم رب الشهداوالصدیقین

داستان اعطای انگشتر در نماز 

ابو رافع صحابی رسول خدا(ص) می گوید: روزی خدمت رسول اللّه(ص) رسیدم، او در حال  استراحت بود که ناگهان یک مار در گوشه خانه حضرت دیدم، تصمیم گرفتم آن را بکشم،  امّا نپسندیدم مزاحمتی برای ایشان پیش آید و از خواب بیدار شود. گمانم بر این شد  شاید حضرت خواب نیست و چه بسا در حال تَلَقّی وحی باشد و جبرئیل امین به ملاقات  ایشان آمده است لذا بین پیامبر اکرم(ص) و آن مار حایل شدم و دراز کشیدم تا از سوی  مار گزندی به پیامبر نرسد.

پس از سپری شدن لحظاتی چند، پیامبر خدا(ص) برخاست در حالیکه این آیه را تلاوت  می کرد:

«إنّما وَلِیکُم اللّه وَ رَسُولُهُ والَّذینَ آمَنُوا الَّذینَ یقیمُونَ  الصَّلاةَ وَ یؤتُونَ الزَّکاةَ وَ هُم راکِعون»

فقط سرپرست و ولی شما خداست و  رسول خدا و آنان که ایمان آورده اند؛ آنانی که نماز را بر پا می دارند، و در حال  رکوع زکات(صدقه) می دهند». (سوره مائده، آیه 55)

حضرت فرمودند: سپاس خدای را که نعمت خود را بر علی(ع) تمام کرد، گوارا باد بر  علی(ع) این فضیلتی که خداوند به او ارزانی داشت. آنگاه پیامبر رو به من کردند و  فرمودند: ابورافع! آنجا چه می کنی؟ بی درنگ قضیه مار را به عرض آن جناب رساندم. حضرت فرمودند: مار را بکش. من هم آن را کشتم.

سپس فرمودند: ای ابورافع! چه خواهی کرد آن هنگام که عده ای به خصومت و دشمنی با  علی(ع) برخیزند؛ در حالیکه علی بر حقّ است و همه آنان بر باطل و پوچی جمع  شده اند؟!…

آن روز تعدادی از علما و اندیشمندان یهود که به تازگی مسلمان شده بودند از قبیل  عبداللّه بن سلام و ابن یامین و… به حضور پیامبر اسلام(ص) رسیدند و گفتند:

یا رسول اللّه حضرت موسی(ع) یوشع بن نون را وصی خود قرار داد. آیا شما وصیی دارید؟

پیامبر خدا(ص) آیه شریفه «إنَّما وَلِیکمُ اللّه …» را که لحظاتی قبل به ایشان  نازل شده بود تلاوت کردند و سپس فرمودند: برخیزید به مسجد برویم.

آنان به درب مسجد رسیدند. مرد فقیری در حال خارج شدن از مسجد بود.

پیامبر(ص) به او فرمود: آیا کسی به تو کمک کرد؟

فقیر گفت: بلی؛ این انگشتر را کمک کردند.

پیامبر(ص) فرمودند: چه کسی آنرا به تو داد؟

آن فقیر به گوشه مسجد اشاره کرد و گفت: انگشتر را آن مردی که در حال نماز است به  من داد.

پیامبر(ص) فرمودند: انگشتر را در کدام قسمت از نماز داد؟

فقیر پاسخ داد: در حال رکوع بود.

در این هنگام پیامبر خدا(ص) فرمود: اللّه اکبر.

اهل مسجد نیز به پیروی از ایشان زبان به تکبیر گشودند و همه فهمیدند که این آیه  شریفه در فضیلت حضرت امام علی(ع) نازل گردیده است.

آنگاه پیامبر خدا فرمودند: علی(ع) سرپرست شما بعد از من می باشد.

منبع :

تفسیر المیزان، جلد6، صفحه 16ـ17. کشاف زمخشری جلد 1، صفحه 648ـ6